Helena Dłuska [ur. 13.IV.1892 w Paryżu, zm. 16.X.1921 w Chicago, zob. s. 27], córka Bronisławy i Kazimierza Dłuskich. Jedna z najwybitniejszych taterniczek sprzed I wojny ¶wiatowej. Mieszkała w Zakopanem i od wczesnej młodo¶ci chodziła dużo po Tatrach, głównie w towarzystwie swej kuzynki, Ireny Pawlewskiej (-Szydłowskiej). Obie należały do pierwszych samodzielnych taterniczek, gdyż chodziły na drogi taternickie również i bez mężczyzn, we dwójkę, już w wieku 16 lat. W 1908 dokonały I wej¶cia z Hlińskiej Doliny now± drog± na Szczyrbski Szczyt, co było pierwszym problemem taternickim rozwi±zanym przez same kobiety. Ponadto, w towarzystwie Tadeusza Pawlewskiego i Tadeusza ¦wierza, Dłuska w 1909 dokonała I wej¶cia na ¦wistowy Róg oraz I wej¶cia nowymi drogami na Zachodni± Rówienkow± Turnię i Graniast± Turnię. Już od 1908 była członkiem ST TT. W paĽdzierniku 1909, podczas samotnej wspinaczki na Kominach Str±żyskich miała wypadek i odt±d z powodu kalectwa stopy uprawiała w Tatrach już tylko turystykę. Zajmowała się też żywo ochron± przyrody i była członkiem Sekcji Ochrony Tatr TT od jej powstania w 1912. Od 1920 mieszkała w Chicago, pracuj±c w redakcji „Dziennika Ludowego”. W 1921 zrobiła wycieczkę w okolice Longs Peak, co opisała: Wycieczka w Góry Skaliste („Kalendarz Ludowy”, Chicago 1922, czę¶ciowy przedruk w „Taterniku” 1922).
Biogram z „Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej”
|