W Alpach sezon w pełni, lecz naszych wspinaczy niewielu. W końcu lipca odwiedzili mnie Paweł Lipiński z Warszawy i Marcin Pomaszewski ze Szczecina, którzy zabrali sprzęt zdeponowany u mnie przez Joasię Chrobakównę, córkę niezapomnianego Genka. Samochody z polską rejestracją widać często. Turystów i alpinistów przewalają się tłumy, każdy chciałby być na Mont Blanc, wielu realizuje swoje marzenia w sandałkach i krótkich spodenkach – stale się o tym problemie mówi, poprawy jednak nie widać. O wspinaczkach wyczynowych niemal nie słychać: zmienił się trend, alpinizm sportowy wychodzi z mody. Pogoda w sumie nie najlepsza, dużo śniegu, toteż wypadki zdarzają się niemal codziennie. Od początku sezonu do pierwszej połowy sierpnia w samym tylko rejonie Mont Blanc zanotowano ok. 30 ofiar! Z napięciem śledziliśmy tu przbieg tragicznej powodzi w Polsce, a także wizytę Ojca Świętego w ojczyźnie, której zakopiański etap opisał mi szczegółowo Janek Krupski. Ucieszyły mnie pozdrowienia od Ani Czerwińskiej. Pamiętam je doskonale – Anię i Krysię Palmowską – z tego wspaniałego okresu naszego alpinizmu, kiedy polskie nazwiska nie schodziły z łamów tutejszej prasy. Smutek ogrania, gdy się pomyśli, że już taki czas nie powróci.

W GS 7/97 znalazła się wzmianka o pojawieniu się w księgarniach pierwszego tomu przewodnika "Świnica". Gotowy jest też skład tomu "Kościelec", który chcieliśmy oddać do druku w sierpniu, ale teraz trochę się to przesunie. Ten drugi tom jest chyba ładniej zrobiony i ma dużą rozkładaną panoramę. Prawie równocześnie wyszła z drukarni książka Harrera, również wzmiankowana w GS 7/97. Do ostatniej korekty autorskiej wysłaliśmy wspomnienia Marka Stefańskiego, bardzo sympatycznie napisane. Jak tylko tekst wróci z Kanady, będzie można wydrukować nakład. Książkę ilustruje 79 fotografii "z epoki", a wydamy ją w serii "Moje Góry" – to będzie w niej już siódmy tytuł. Przy okazji okazało się, że Marek pisze także wiersze, może więc przygotujemy do tej samej serii tomik jego poezji. Nasze książki rozprowadza p. Henryk Rączka z Kielc.
       W początku czerwca wrócił z Katmandu Krzyś (Kris) Pływacz, który z lotniska we Frankfurcie przyjechał do nas. Krzyś nie wszedł na Everest (GS 6/97), wobec czego nie pojedzie z kamykiem do Ojca Świętego*, co było głównym celem jego ekspedycji (a także Polonii, która ją sfinansowała). Do tego stracił 13 000 dolarów, które wpłacił na konto niemieckiej agencji małżeństwa Eitel. Kiedy postępowanie tej firmy wydało mu się podejrzane, zrezygnował z jej usług, zwrotu pieniędzy jednak nie otrzymał. W Katmandu okazało się, że Eitel winien jest też duże sumy innym ludziom. Sprawa trafiła do prasy i telewizji, ale firma wydała nowy katalog i zdaje się prosperować w najlepsze, jej właściciele zaś – alpiniści! – budują sobie luksusową willę w Szwajcarii. W GS 5/97 wspomniano Petra Kowalzika i jego tragiczną śmierć na Evereście. Od jego ojca dostaliśmy kopię wykazu wejść Petra. Jak z niego wynika, "wspinał" się niewiele, natomiast intensywnie chodził po Alpach. Był na większości szczytów Alp, choć wszystkich nie zdążył skompletować. Na niektóre wchodził kilkakrotnie, np. na Mont Blanc 6 razy, na Signalkuppe 5 razy, na Alphubel, Balmenhorn, Bishorn również po 5 razy. Swojej działalności nie ograniczał zresztą do rejonów alpejskich. Był na Piku Pobiedy i dwa razy na Piku Lenina, wszedł na Chan Tengri, Mustagh Ata, a w Ameryce na wulkan Incahuasi i dwa razy na Ojos del Salado. Ma także na swoim koncie Cho Oyu i Gasherbrum II. Pięć razy próbował wejść na Mount Everest, za każdym razem osiągając wysokość 8200–8680 m. W Himalajach najciekawszym jego osiągnięciem jest wejście na Kartachangri (7093 m), prawdopodobnie drugie w ogóle i to nową drogą, południowo-zachodnią granią (15 X 1994). Kowalzikowie pochodzą z Mazur i nie zapomnieli dotąd polskiej mowy.