Kiedy mysle o moich znajomych i przyjaciolach z Klubu, wydaje mi sie, ze te nasze czasy w Tatrach sa znacznie blizsze, niz w rzeczywistosci byly, bo luka 37 lat w naszych wspolnych przezyciach zatrzymala dla mnie bieg czasu. Po nieudanej probie direttissimy Eigeru w r. 1963 zamieszkalem najpierw w Wiedniu, potem w Nowym Jorku z moja nowa zona, a wreszcie w San Francisco, gdzie przez 20 lat pracowalem w wielkiej firmie projektowo-konstrukcyjnej. Jako jej przedstawiciel spedzilem po pare lat na projektach w Rio de Janeiro, Caracas, Taipei i Riadh. W Brazylii wspinalem sie troche z Jurkiem Piotrowskim w tamtejszych skalkach Agulhas Negras pod Sao Paulo, chodzilem po gorach w Wenezueli (pieciotysieczny Pico Bolivar i kilka innych szczytow), na Taiwanie – m.in. Yu-Shan, 3997 m, najwyzszy na wyspie, na ktory wszedlem ukrywajac sie przed wojskiem, bo nie mialem pozwolenia na te okolice. Oprocz tego spedzilem sporo czasu chodzac samotnie po gorach na Alasce, w Ekwadorze, w Alpach Szwajcarskich i Austriackich, wokol gor w Patagonii. Z mojej wedrowki po Langtangu w Nepalu przypomina mi sie takie zdarzenie. Schodzac stroma sciezka zobaczylem z gory wielki kapelusz, posuwajacy sie w moim kierunku. Kryla sie pod nim ciezko dyszaca kobieta. Mijajac sie, powiedzielismy sobie "hi", nie odwracajac glow. W dalszej drodze zobaczylem znajoma postac – Zbyszka Rubinowskiego, mojego serdecznego przyjaciela i partnera z Noszaka. Okazalo sie, ze ta pania byla Tereska Rubinowska. Po powrocie z Taiwanu opuscilem firme i zabralem sie do komputerowej gry na gieldzie, co kontynuuje do dzisiaj. Wolne dni spedzam w gorach – glownie w Sierra Nevada – wchodze na szczyty nietrudnymi drogami, przewaznie sam – w zimie na nartach. Kiedy odwiedzam Rysia Berbeke, wedrujemy razem po Gorach Kaskadowych. Jestem tez w kontakcie z Andrzejem Nowackim. Z krajowych pism alpinistycznych czytam "Taternika" i "Gory", ktore przysyla mi Andrzej Sidwa. W Polsce bylem ostatnio krotko w roku 1996 by ocenic stan elektrowni w Chorzowie – na zlecenie firmy amerykanskiej, ktora ja pozniej kupila.

Choc z moich wielkich wypraw pozostaly juz tylko wspierane setkami slajdow wspomnienia, staram sie byc nadal aktywny, jakkolwiek juz tylko na lokalna skale. Na szczescie Brytyjska Kolumbia to niemal same gory, wiec jest co robic w wolnych chwilach. Nie zapominam tez o towarzyszach dawnych wypraw i z wieloma utrzymuje kontakt, jak np. Krysia Konopka czy Ryszardem i Tomkiem Schrammami. Ostatnio odwiedzil mnie Leszek Czarnecki (Spitsbergen, Ruwenzori, Mount Kenia, Kilimandzaro), ktory obecnie jest profesorem na jednym z uniwersytetow w USA. Do listu dolaczam wykonane pare dni temu zdjecie slynnej sciany Stawamus Chief. Zaraz obok pionowego monolitu granitowych tafli Grand Wall, znanej od wielu lat mekki wspinaczy skalnych, pieni sie kilkusetmetrowymi kaskadami jeden z najwyzszych wodospadow w Ameryce Polnocnej, Shannon Falls. Droga z Vancouver do Squamish (60 km) nalezy do najbardziej malowniczych na kontynencie. Jest co ogladac i podziwiac.

Poczatek lata stal pod znakiem swieta Annapurna 50. W ciagu sezonu dolina byla, jak zwykle, zawalona turystami, widzialem mnostwo samochodow z tablicami polskimi. Natomiast ruch wspinaczkowy od paru lat pozostaje w stagnacji. W lipcu przyjechalo 12 naszych ratownikow na krotki kurs helikopterowy. Potem goscili u nas Kasia i Michal Gabryelowie z Wroclawia z burmistrzem i poslem, Grzegorzem Oszastem. Polskie grupy jedna z Jeleniej Gory i druga z Zakopanego z Piotrem Konopka na czele z powodu niepogody musialy zrezygnowac z wejscia na Mont Blanc. A przeciez nie tak kiedys bywalo! Zyje wspomnieniami wielkich lat polskiego alpinizmu i tych niezapomnianych wieczorow u Tadzika i Antoinette, przy lampce czerwonego Cote du Rhone. Opowiadalem wtedy chlopcom – a jakie to byly nazwiska! – o Tatrach lat dwudziestych, o Zakopanem, Bronku Czechu, Staszku Motyce, Jasku Sawickim, ale takze Klemensiewiczu, Kordysie, Oppenheimie, Bujaku – wszystkich mialem zaszczyt znac. Gdzie tamto szczesliwe Zakopane? Gdzie Chamonix sprzed cwierc wieku? Zgodnie z zapowiedzia "Glosu Seniora", 21 pazdziernika w hotelu "Majestic" odbylo sie Assemblee Generale Groupe de Haute Montagne. Zaczeto je od uczczenia zmarlych, a potem godziny wspomnien o Andrzeju Zawadzie, czlonku honorowym GHM. Wszyscy uczestnicy otrzymali zyciorys Andrzeja, ilustrowany zdjeciami. Poprosilem o glos i w imieniu alpinistow polskich oraz Anny podziekowalem Prezesowi i zebranym za tak ciepla pamiec o naszym Przyjacielu. W trakcie obrad czlonkiem GHM zostal mianowany Krzysztof Wielicki. W Chamonix stalym tematem jest sprawa modernizacji tunelu pod Mont Blanc, ktora ma byc ukonczona dopiero latem 2001 lub jeszcze pozniej. Szczegolnie boleje nad tym dolina Aosty, dla ktorej szosa jest od lat glownym zrodlem dochodow.