Helena Dluska [ur. 13.IV.1892 w Paryzu, zm. 16.X.1921 w Chicago, zob. s. 27], corka Bronislawy i Kazimierza Dluskich. Jedna z najwybitniejszych taterniczek sprzed I wojny swiatowej. Mieszkala w Zakopanem i od wczesnej mlodosci chodzila duzo po Tatrach, glownie w towarzystwie swej kuzynki, Ireny Pawlewskiej (-Szydlowskiej). Obie nalezaly do pierwszych samodzielnych taterniczek, gdyz chodzily na drogi taternickie rowniez i bez mezczyzn, we dwojke, juz w wieku 16 lat. W 1908 dokonaly I wejscia z Hlinskiej Doliny nowa droga na Szczyrbski Szczyt, co bylo pierwszym problemem taternickim rozwiazanym przez same kobiety. Ponadto, w towarzystwie Tadeusza Pawlewskiego i Tadeusza Swierza, Dluska w 1909 dokonala I wejscia na Swistowy Rog oraz I wejscia nowymi drogami na Zachodnia Rowienkowa Turnie i Graniasta Turnie. Juz od 1908 byla czlonkiem ST TT. W pazdzierniku 1909, podczas samotnej wspinaczki na Kominach Strazyskich miala wypadek i odtad z powodu kalectwa stopy uprawiala w Tatrach juz tylko turystyke. Zajmowala sie tez zywo ochrona przyrody i byla czlonkiem Sekcji Ochrony Tatr TT od jej powstania w 1912. Od 1920 mieszkala w Chicago, pracujac w redakcji „Dziennika Ludowego”. W 1921 zrobila wycieczke w okolice Longs Peak, co opisala: Wycieczka w Gory Skaliste („Kalendarz Ludowy”, Chicago 1922, czesciowy przedruk w „Taterniku” 1922).
Biogram z „Wielkiej Encyklopedii Tatrzanskiej”
|