Niemal całe Alpy leżą w zasięgu niezwykłej fali upałów. Deutscher Alpenverein wydał w związku z tym apel do turystów i alpinistów (który może odnosić się też do zwiedzających Tatry). Eksperci radzą, by wyruszać jak najwcześniej. Około godz. 14 gorąc jest nie do wytrzymania i często dochodzi do porażeń słonecznych i przegrzań. Wybierać należy raczej orientacje północne. Unikać rejonów narażonych na obrywy skalne i lodowe, gwałtowne topnienie zmarzliny wprawia też w ruch kamienie i wiszące piargi. Na lodowcach zważać na szczeliny i mosty śnieżne, które nie wytrzymują ciężaru przechodzących osób. W rejonie grani i szczytów należy mieć oko na ew. wyładowania atmosferyczne. Na wycieczce dbać o dostatek płynów (minimum 2--3 l dziennie), przy posiłkach schroniskowych nie obciążać zbytnio żołądka. Ważny jest ekwipunek. Kapelusz z szerokim rondem, ciemne okulary, przewiewna odzież, chroniąca jednak przed promieniowaniem UV. W teren lodowcowy powinno się wziąć linę nawet tam, gdzie normalnie nie jest ona konieczna. Mimo gorąca, w plecaku nie może zabraknąć anoraka i ciepłego polaru -- w upalne dni załamania pogody bywają gwałtowne, a w niższych położeniach spadek temperatury z +40° do pobliża 0° są na porządku dziennym.

Jak podały Jasmine Tours, na sezon 2003 w Pakistanie wykupiło zezwolenia co najmniej 55 wypraw z kilkunastu krajów, w tym Iranu. Niektórzy kierownicy obstawili po 2 a nawet 3 szczyty. Najliczniej oblegane były Gasherbrumy -- I przez 17 wypraw i II przez 10. Nanga Parbat atakowało 8 wypraw, tyle samo Broad Peak, na K2 próbowało szczęścia 9 zespołów. O wiele ciekawsze były tegoroczne siedmiotysięczniki, wśród których największym zainteresowaniem cieszyły się tradycyjnie Spantik (5 wypraw) i niespodziewanie -- Kunyang Chhish (4 ekipy, dwie na dziewiczy Kunyang Chhish East). (Wszystkie liczby mają oczywiście charakter orientacyjny -- na ich zweryfikowanie będzie czas później).

Narodowa wyprawa "Ukraina-Karakorum 2003" 1 sierpnia zakończyła przejście nowej drogi północno-zachodnią ścianą Wielkiej Turni Trango (6257 m) i po 2 1/2 dniach zejścia w śniegu i deszczu 4 sierpnia szczęśliwie wróciła do bazy. Pochodzącą z Odessy ekipę tworzyli: Witali Jareczewski, Ołeksandr Ławrynenko, Wołodymyr Mohyła (kierownik zespołu) i Ołeksy Żyłyn. Bazę założono na wysokości 4000 m 8 lipca, 10 lipca zaczęła się obróbka drogi, powolna z uwagi na przerwy powodowane przez deszcze. 21 lipca zespół miał za sobą 23 wyciągi i do szczytu jeszcze przeszło 1000 m. Górne wyciągi komplikowało zalodzenie i krucha skała -- 31 lipca cały dzień zajęło przejście 1 1/2 wyciągu. Druga część wyprawy jako pierwsza w sezonie weszła na Gasherbrum I. Wejścia dokonano stylem alpejskim w dniach 20-23 lipca zespołem w składzie Władysław Terzyuł, Nikołaj Horjunow i Serhij Puhaczow, dedykując je m.s. Władymyrowi Pestrykowowi, tragicznie zmarłemu 9 dni wcześniej. Całą wyprawą kierował prezes Ukraińskiej Federacji Alpinizmu, Walentin Simonienko.

W Hiszpanii ukazał się świetnie opracowany przewodnik po najwyższym masywie Ameryki, Aconcagua. O polskiej drodze mówi się już we wstępie, przestrzegając czytelników, że wymaga ona obeznania tak ze skałą, jak i z lodem. W części przewodnikowej wśród 11 dróg wiodących ścianami wschodnią i północno-wschodnią opisane są drogi: 27) Glaciar de los Polacos; 28) Variante de los Polacos; 29) Directa al Glaciar de los Polacos -- variante Argentina; 31) Falso de los Polacos ("Pomyłkowi Polacy"). Dodajmy, że pierwsze kobiece przejście Wariantu Argentyńskiego zrobiły w r. 1987 Polki Ewa Szcześniak i Anna Skowrońska-Gardas. Opisano też w przewodniku oba trawersowania: "desde Nido des Cóndores a Polacos" i "desde campamento Berlin a los Polacos". Na ścianie południowej mamy 11) Ruta Eslovena oraz 12) Variante Polaca (chodzi o wariant do drogi jugosłowiańskiej Leszka Cichego i Ryszarda Kołakowskiego z r. 1987, przez część autorów uważany za osobną drogę).

Od 28 lipca do 29 sierpnia 2003 w masywie Arabiki w Abchazji działa silna wyprawa rosyjska (głównie CAVEX) -- z udziałem gości z Hiszpanii, Francji i Australii. Jej celem jest dalsza penetracja wciąż obiecujących jaskiń Bierczilskaja (-500 m), Kujbyszewskaja (-1110 m) i Woronija-Krubera (-1710 m). Jak pamiętamy, ta ostatnia w latach 2001--2003 dzierżyła głębokościowy prymat świata, a zdetronizowana została przez alpejską Miroldę (-1735 m). Podjęte zostaną próby szukania nowych ciągów na głębokościach 500, 1300 i 1600 m. Grotołazi dużo obiecują sobie po nurkowaniu w syfonie na poziomie -1470 m, za którym według oczekiwań geologów schodzą w głąb suche studnie. Udział obcokrajowców w powtórnych pomiarach jaskini ma przekonać świat, że nie ma tu ani fuszerki, ani naciągania wyników, mają też zostać zastosowane metody nowsze niż tradycyjne, zwłaszcza, że chodzi o obiekt bardzo skomplikowany topograficznie. Światowa konkurencja jest ostra i precyzja nabiera wielkiego znaczenia. Różnice między poszczególnymi rekordzistkami są nieduże, wręcz mieszczą się w granicach błędu pomiarowego (przy metodach tradycyjnych 2%). W Jaskini Kujbyszewskiej znane są interesujące problemy, które na rozwiązanie czekają od 20 lat. Natomiast sensacji może dostarczyć Bierczilskaja: jej wlot znajduje się 200 m powyżej jaskini Wroniej i znalezienie połączenia obydwu -- wielce prawdopodobnego -- dałoby fantastyczną głębokość, bliską 2000 m.

Zgodnie z postanowieniem statutu PZA oraz uchwałą Zarządu Związku z dnia 26 czerwca 2003 -- Biuro Zarządu PZA uprzejmie informuje, że zwołuje się Nadzwyczajny Walny Zjazd Delegatów, który odbędzie się w dniu 20 września 2003 r. w Auli Głównej Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie (Al. Jana Pawła II nr 87). Walny Zgromadzenie ma na celu uczczenie jubieluszu 100-lecia zorganizowanego alpinizmu polskiego. Zgodnie ze statutem PZA (art. 19 p.3), zachowują ważność mandaty delegatów lub obserwatorów z X Walnego Zjazdu Delegatów, który odbył się w dniach 24--25 listopada 2001 roku. Zarząd PZA podjął też uchwałę o uhonorowaniu specjalnym medalem 100-lecia osób najbardziej zasłużonych na przestrzeni lat historii naszego sportu.

Przy okazji informuję, że Biuro Zarządu PZA przeniosło się już do nowej siedziby przy ul. Noakowskiego, co powoduje przejściowe trudności w komunikacji telefonicznej.

W dniach od 19 do 21 września organizujemy w mieście Sliwen (we wschodniej Bułgarii, u stóp Starej Planiny) Międzynarodowy Festiwal Filmów Górskich. Udało nam się skompletować bardzo atrakcyjny program retrospektywny poświęcony jubileuszowi 50-lecia zdobycia Everestu i Nanga Parbat. Obejmuje on m.in. następujące filmy:

Filmy te udało nam się sprowadzić dzięki uprzejmości i życzliwości Istituto Italiano di Cultura w Sofii (jego dyrektor, pan Umberto Rinaldi, przez pewien czas pracował na tym samym stanowisku w Warszawie), Museo Nazionale di Montagna "Duca degli Abruzzi" w Turynie, Club Alpino Italiano oraz współpracującego z nami od lat Instytutu Kultury Polskiej w Sofii i jego dyrektora, pana Andrzeja Papieża. Filmy o Evereście były pokazane w Sofii 29 maja i 4-6 czerwca w ramach Przeglądu zorganizowanego z okazji zdobycia najwyższego szczytu Ziemi. Gospodarzem tej bardzo udanej imprezy był Instytut Kultury Polskiej. Na sali przewidzianej dla 150 osób zbierało się ich ponad 500.

Z wielkim smutkiem zawiadamiam wszystkich, że dzisiaj w nocy (10/11 sierpnia 2003) zmarł we śnie Juli Szumski, który wchodził w taternictwo wraz z pożegnanym niedawno Staszkiem Worwą. Ostatni raz był na spotkaniu klubowym w pierwszą środę kwietnia, poświęconym pamięci Staszka. Od połowy czerwca dochodziły wieści o jakiejś niezidentyfikowanej niedyspozycji, miesiąc temu było już wiadomo, że sprawa jest jak najbardziej poważna. Jak się okazało, u obydwu chodziło o tę samą chorobę. Juli miał 77 lat.