W dniu 23 listopada, podczas festiwalu w Łodzi, otrzymaliśmy od Wojciecha Święcickiego oczekiwany numer 4/2001 "Taternika". Pod bardzo elegancką okładką kryje się 78 stron druku z na ogół dobrymi i wartościowymi tekstami, napisanymi przez doświadczonych i ogólnie cenionych autorów. Oto wybór nazwisk w alfabetycznym porządku: Anna Beutler, Władysław Cywiński, Grzegorz Głazek, Marek Głogoczowski, Piotr Konopka, Adam Marasek, Jacek Mierzejewski (+), Janusz Onyszkiewicz, Artur Paszczak, Piotr Pustelnik, Maciej Popko, Zbigniew Piotrowicz, Jakub Radziejowski, Robert Sieklucki, Wacław Sonelski, Wojciech Święcicki i -- last, not least -- Wojciech Wiśniewski.

Efektowne zdjęcie Raphaela (Rafała) Sławińskiego na mikstowej drodze "Fruitcake (M10) w Kanadzie otwiera najnowszy, 217, numer czasopisma "Climbing", wypełniony jak zwykle ciekawym materiałem. Wśród wydarzeń sportowych na pierwszym miejscu odnotowano ostatni wyczyn Deana Pottera, który w dniu 9 września 2002 dokonał połączenia w ciągu jednej doby dwóch wielkich klasycznych dróg: "Regular Northwest Face" na Half Dome (VI 5.12a) i "Freerider" na El Capitanie (VI 5.12d; droga jest "łatwiejszą" wersją "Salathé Wall"). Swój długi i trudny maraton rozpoczął na Half Dome wspólnie z Jose Pereyrą o godz. 10, meldując się na szczycie Dome po 3 godz. i 51 minutach (13:51). Nie czekając na kończącego ostatnie wyciągi solo Pereyrę, Potter pognał na łeb na szyję do Mirror Lake, skąd przejechał na rowerze do Curry Village, a następnie na motorze do mostu pod Capitanem. Był tam o godz. 14:59, tak jak umówił się ze Scottem Stowe, swoim partnerem na następną drogę. Ten jednak spóźnił się i przyjechał dopiero o godz. 16:20. Ale 20 minut później obaj wspinali się już na Capitanie. Ciemności zastały ich na Hollow Flake. O godz. 2:30 doszli pod kluczowy 22. wyciąg (5.12d/5.13a), który Potter zrobił przy świetle czołówki w trakcie drugiej próby. O godz. 5:30 zaczął prowadzić partię z trzema następnymi wyciągami 5.12. Na szczycie znalazł się o godz. 9:23, czyli dokładnie po 23 godzinach i 23 minutach od rozpoczęcia swojej wyczerpującej przygody: "Nie było wybuchu radości ani wiwatów i krzyku -- powiedział. -- Miałem zrujnowane stopy i nie mogłem zginać palców u rąk." Pozostając jeszcze przy Yosemite, odnotujmy niezwykły jubileusz 100. przejścia ściany Capitana, jakiego doczekali się dwaj wielcy jej miłośnicy i wybitni sportowcy, Steve Gerberding i Hans Florine. Z tej okazji obaj połaczyli się w zespół (po raz pierwszy na Capie razem!) i w dniu 14 października br. przeszli "Dihedral Wall" (VI 5.8 A3) w 14 godz. i 14 minut. Tak na marginesie, to przyszły mi na myśl Tatry i pytanie, które kieruję do znawców tematu: kto najwięcej razy (100?) przeszedł ścianę Kazalnicy Mięguszowieckiej. Na koniec jeszcze informacja z rejonu lodowca Trango w Pakistanie, gdzie minionego lata z powodzeniem działała młoda dwójka Brian McMahon (25) i Josh Wharton (23). Dokonali oni dwóch ładnych pierwszych przejść, najpierw na skalny ząb o nazwie Flame (6309 m) drogą "Under Fire" (VI 5.10+X A3 M5; 700 m) w 18-godzinnej akcji od namiotu do namiotu oraz -- być może jako pierwsi w alpejskim stylu -- na Shipton Spire (6004 m), drogą od południa, nazwaną "Khanadan Buttress" (VI 5.11 C1; 970 m), co zajęło im dwa i pół dnia. Na uwagę zasługuje też wyjątkowa motywacja dwójki, która z powodu deszczu większość czasu przesiedziała w namiocie (38 dni z ogółem 49 dni trwania wyprawy), cele sportowe realizując na końcu pobytu. I już rzeczywiście na koniec warto jeszcze polecić wspinaczom o ambicjach sportowych i zdobywczych, rejon Quimsa Cruz w Cordillera Real w Boliwii, o którym Evelio Echevarria (znany wspinacz i historyk) wyraził się jako o "Karakorum Ameryki Południowej", co powinno być wystarczającą rekomendacją.

W sprzedaży już jest także nowy "Rock & Ice" (nr 120) z tytułem "Ultimate Climbs", zawierający przeszło 230 opisów dróg z różnych rejonów Ameryki. Będzie to więc bardzo cenny i poszukiwany przez praktyków numer. Można przypuszczać, że omówione miejsca, choć niektóre bardzo dobrze znane, staną się niebawem modniejsze i będą wyjazdowym celem dla wielu z nas. Zacznijmy od rejonów zagranicznych, opisanych jednak po krótce i niestety bez wspinaczkowych topo. Kolejno są to: Perth (Australia), Korsyka (Francja), Virgin Gorda (Brytyjskie Wyspy Dziewicze), Borneo (Malezja) i Meteora w Grecji, których groźba zamknięcia dla wspinaczy, o czym było niedawno głośno, zdaje się minęła.. Z rejonów amerykańskich omówiony został znany boulderingowy teren o nazwie Buttermilks i Happy Boulders w pobliżu Bishop w Kalifornii. Ciekawostką i nowością jest stworzenie kolorowych obwodów (np. obwód pomarańczowy zawiera 24 problemy o trudności V1 do V4), zresztą wzorowanych na podobnych obwodach w Fontainebleau, przy czym pojęcie kolorów jest tu tylko umowne, bowiem (chyba na szczęście) na skale nie rysuje się ani kolorów, ani strzałek. Następny rejon, to również boulderingowy (choć nie tylko) sławny zakątek o nazwie Hueco Tanks w Teksasie, dokąd powoli, po dwóch latach przerwy, wraca ruch wspinaczkowy. Aktualnie zezwolenie na wspinanie otrzymuje w Hueco dziennie 230 osób. Następne polecane miejsca, tym razem dla tradycyjnych wspinaczy, to piaskowcowe skałki Tennessee Wall w pobliżu Chattanoogi i -- bogaty w wielkie ściany, ale też w typowe skałki -- Red Rocks w Newadzie, z kolei jedno z moich ulubionych miejsc. Na koniec zaanonsujmy jeszcze problem, o którym pisaliśmy już w GG, mianowicie Castleton Tower w Utah, grunty wokół którego wystawiono niedawno na sprzedaż. Ciekawy przeglądowy artykuł o Castleton "Land Grab", napisany przez Grega Childa (z opisami dróg Jaya Smitha), należy odebrać też jako pilny apel, kierowany do wszystkich wspinaczy, o pomoc w gromadzeniu pieniędzy na wykup tej ziemi (221 akrów). Niewykorzystanie tej szansy może spowodować bezpowrotną stratę dostępu do tego niezwykłego miejsca. Specjalnie powołany i nadzorujący zbiórkę pieniędzy Utah Open Land zgromadził dotychczas 324 000 $, a do lipca 2003, terminu transakcji, potrzebne jest 640 000 $. Cenna jest każda wpłata, myślę więc że nie od rzeczy byłoby zorganizowanie składki na ten cel w PZA i w naszych klubach. Zainteresowanym podaję adres: Utah Open Land, Castleton Tower Preservation Initiative, 1790 South 1100 East, Salt Lake City, UT 84105, tel. (darmowy, ale zdaje się tylko na terenie USA) 1-877-800-CTPI. "Castleton is to the desert southwest what Everest is to Himalayan alpinism" -- napisał Child, nawiasem mówiac od niedawna mieszkaniec Castle Valley.

Miło jest odnotować, że muzyka stale mało znanego poza Polską Mieczysława Karłowicza (1876--1909), wielkiego kompozytora i wybitnego taternika (WET), przeżywa obecnie chwile sławy i popularności. Otóż nakładem brytyjskiego wydawnictwa Chandos ukazała się latem br. płyta kompaktowa z muzyką Karłowicza, na której znalazły się następujące utwory: "Odwieczne pieśni" (uchodzące za najbardziej "tatrzański" utwór kompozytora; podaję za WET), "Stanisław i Anna Oświecimscy" oraz "Litewska rapsodia". Płyta, nagrana przez BBC Philharmonic z udziałem dyrygenta Yana Pascala Torteliera, zyskała bardzo dobre recenzje w prasie muzycznej i w październiku została wybrana "krążkiem miesiąca" przez miesięcznik "BBC Music", a znany recenzent tej gazety Jan Smaczny, profesor muzyki z Belfastu, przyznał płycie najwyższą pięciogwiazdkową ocenę, wyróżniając jako szczególnie piękną "Litewską rapsodię". Płyta sprzedawana jest we wszystkich większych sklepach muzycznych na całym świecie (na pewno w sieci Tower Records), choć, sadząc po tym, że w Filadelfii, PA już jej nie ma, rozprowadzany nakład nie jest zbyt wysoki. (wj)

Listopadowe wydanie (119; November 30, 2002) amerykańskiego czasopisma "Rock&Ice" jest już drugim numerem ukazującym się po głośnych zmianach personalnych, z grubsza polegających na przejęciu pisma przez ludzi z konkurencyjnego "Climbinga". Zeszyt otwiera tekst Duane Raleigha, redaktora naczelnego (jeszcze w sierpniu br. naczelny -- stale dobrze prosperującego -- "Climbinga"), w którym zapowiada on zmniejszenie nakładu pisma -- obecnie o 5000 egzemplarzy, a docelowo -- w r. 2003 -- o kolejne 5000. O co właściwie chodzi? O oszczędności, ponoć także te ogólniejszej natury. Jak podano, gazeta wycofując się z powszechnej i mało opłacalnej sprzedaży detalicznej (według norm prasowych, 30% sprzedaży to jest już dobry wynik) zaoszczędzi rocznie 22 000 ton papieru, nie mówiąc o farbie drukarskiej i zużyciu paliwa do dystrybucji pisma. Niewątpliwie środowisko nam trochę odetchnie! Obecnie pismo skupi się na sprzedaży subskrypcyjnej i w bardziej rentownych sklepach. "Rock&Ice" to oczywiście magazyn pięknie ilustrowany, pełen atrakcyjnych kolorowych fotografii. Po zmianie układu pisma galeria zdjęć znalazła się na samym przodzie. W części informacyjnej na pierwszym miejscu najnowsze wyniki sportowe Lisy Rands, która ostatnio dwukrotnie wygrała w zawodach o Puchar Świata w boulderingu. Z Patagonii podano dobrą wiadomość o pierwszym zimowym (drugim w ogóle) przejściu hakowej drogi "Vol du Nuit" (A2 Andy Parkinsa) na Aguja Mermoz (2754 m), dokonanym w dwa dni w sierpniu przez czołową brytyjską dwójkę Andy Kirkpatricka i Iana Parnella. Mamy też informację, że od sierpnia nowym dyrektorem Access Fund jest Steve Matous (47 lat), doświadczony wspinacz i przewodnik himalajski, z którym gazeta przeprowadziła wywiad. Pierwszy odcinek nowej rubryki poświęconej wypadkom, z opisem i stosowną "lekcją", zredagował Jed Williamson z American Alpine Club. Dwa dalsze i to długie artykuły poświęcone są wspinaniu górskiemu w High Sierra w Kalifornii oraz skałkowemu w niezwykle pupularnym rejonie Rifle w Kolorado. Tragicznie zmarłego w wypadku lotniczym w dniu 11 sierpnia br. Gallena Rowella (1940--2002) wspomina jego górski przyjaciel (już od czasów przedszkolnych) Steve Roper. Mamy jeszcze liczne porady jak wspinać się lepiej i bezpieczniej , bardzo cenne z uwagi na opinie wybitnych fachmanów w swoich dziedzinach -- wypowiadają się Peter Croft (trening przed długi drogami), Beth Rodden (skałki), Steve House (wspinanie alpejskie), Tommy Caldwell (wielkie ściany) i Lisa Rands (bouldering).

Książka Lynn Hill (napisana we współpracy z Gregiem Childem) "Climbing Free: My Life in the Vertical World" pojawiła się w sprzedaży w USA, Wielkiej Brytanii i Niemczech (choć zapewne też w innych krajach) i zapowiada się jako tegoroczny bestseller. Jest to opowieść o życiu i wspaniałej karierze jednej z najlepiej wspinających się w skale kobiet. Ukoronowaniem tej kariery było pierwsze przejście klasyczne "Nosa" na El Capitanie (1993). W komentarzach książka jest bardzo chwalona, szczególnie zaś fragmenty ściśle autobiograficzne. Wytyka się jej natomiast zbędne -- zdaniem niektórych czytelników -- powtarzanie cudzych przeżyć (np. wspominając Johna Longa) lub podawanie nadmiernej ilości szczegółów historycznych i geograficznych (w rozdziale o Yosemite). Książka ukazała się nakładem wydawnictw W.W. Norton (w USA 26$) i Harper Collins (GB).

Nakładem Muzeum Karkonoskiego (MK) w Jeleniej Górze ukazał się w roku zeszłym szkic autobiograficzny Jerzego Kolankowskiego pt. "Historia jednego życia". Kolankowski (zmarły 30 lipca 2001) pozostawił po sobie dwie autobiografie. Pierwsza z nich powstała w końcu lat dziewięćdziesiątych, druga zaś została skończona tuż przed śmiercią. Opublikowana wersja łączy oba wzajemnie uzupełniające się teksty. Książka została wydana na papierze kredowym, w ładnej oprawie graficznej i w solidnej twardej okładce. Liczy 64 strony, w tym krótki wstęp, napisany przez Radę i Zarząd Miasta Jeleniej Góry (który sfinansował wydanie książki, honorując w ten sposób -- co podkreślono -- wybitnego obywatela miasta), jak i słowo od wydawcy, napisane przez Stanisława Firszta, dyrektora MK. Książka zawiera kilkanaście archiwalnych zdjęć i rysunków, a także kolorowe reprodukcje 17 obrazów autora. Cenne uzupełnienia stanowią zamieszczone na końcu książki indeks osób oraz zestawienie utworów wydanych drukiem (16 tytułów) jak i utworów i tłumaczeń dotąd nie opublikowanych (w sumie kilkanaście pozycji). Książkę w cenie 15 zł można kupić u wydawcy (Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, ul. Matejki 28; 58-500 Jelenia Góra; tel. 075/75 23 465).

15 października w Royal Geographical Society w Londynie odbędzie się wieczór promocyjny książki o życiu i działalności Johna Hunta, zatytułowanej "The Life and Work of John Hunt", a zredagowanej przez Ingrid Cranfield, z posłowiem J.K. Mości Księcia Filipa. Będzie to kronika niezwykłego życia niezwykłego człowieka. Na promocyjnych pierwszych 50 egzemplarzach złoży podpisy Lady Hunt, którą pamiętamy z jej pobytów w Polsce. Wysyłka przez wydawcę egzemplarzy komercyjnych rozpocznie się niebawem, cena 21,45 GBP. Ponieważ jestem skromnym współautorem tego dzieła (artykuł o kontaktach z Johnem Huntem), otrzymałem zaproszenie na londyńską imprezę. Z zaproszenia nie skorzystam, ale po otrzymaniu książki napiszę o niej coś więcej.

Późną jesienią w Jackson Hole (Wyoming) ukaże się pierwszy numer nowego amerykańskiego magazynu alpinistycznego, zatytułowanego "Alpinist Magazine". Wydawcą pisma będzie Marc Ewing a redaktorem Christian Beckwith, który dał się poznać jako twórca kilku dobrych tomów "American Alpine Journal", gdzie ostatnio zastąpiono go Johnem Harlinem III. "Alpinist" chce być niezależnym kwartalnikiem, nastawionym na dokumentację poważnej działalności wspinaczkowej na całym świecie. Redakcja planuje pozyskiwanie relacji o wielkich drogach wprost od ich autorów, zdjęć zaś od światowych mistrzów wspinaczkowego obiektywu. "Nastawiamy się -- mówi Beckwith -- na pokazywanie różnych pasji wspinaczkowych na całym świecie. Społeczność górska nie zna granic politycznych ani podziałów generacyjnych. Chcemy to uwypuklać przez możliwie najlepsze materiały, pochodzące od najlepszych wspinaczy, pisarzy, fotografów." Poświęcony Patagonii numer próbny ("0") ukazał się w sierpniu. Numer 1 znajdzie się w sprzedaży 29 listopada w cenie 12,95 $ (13 euro) bądź w prenumeracie rocznej w kwocie 46 $.

Jeśli chodzi o amerykańskie magazyny, to zmian jest więcej. Otóż "Rock & Ice" został kupiony przez dwóch byłych pracowników "Climbing" i cała redakcja została przeniesiona z Boulder do Carbondale, co zabawniejsze -- do lokalu naprzeciwko redakcji "Climbing", urzędującej przy tej samej ulicy. Zespół "Climbing" opuściło wiele osób, włącznie z Alison Osius, zasilając "Rock & Ice", gdzie z poprzedniej redakcji nie pozostał nikt. Efekt na razie jest taki, że pierwsze po roszadach personalnych wydania tych magazynów są w formie i treści bardzo do siebie podobne. "Rock & Ice" obiecuje jednak, że i to się zmieni.

Nasi czytelnicy dopytują się o to, kiedy ukaże się ostatni z zeszłorocznych numerów organu prasowego PZA. Po dość nieoczekiwanej rezygnacji Zbyszka Piotrowicza z funkcji redaktora naczelnego, dokończenie prac nad numerem 4/2001 powierzono Wojciechowi Święcickiemu, dobrze zorientowanemu w wydawaniu "Taternika". Pytania naszych czytelników skierowaliśmy więc do Łodzi do Wojtka, od którego dowiadujemy się, że nr 4 został wysłany do korekty, czyli że jego druk winien się rozpocząć za tydzień lub dwa. Zeszyt będzie miał ten sam wystrój edytorski, jednak trochę mniej zdjęć, za to kilka rysunków Marka Koneckiego. Na zawartość złożą się uchwały Walnego Zjazdu 2000, program Prezesa, rozporządzenie w sprawie uprawiania alpinizmu, wzory kart, artykuł Piotra Pustelnika o wyprawie na Makalu wiosną bieżącego roku, relacje z memoriałów Tatarki i Strzeleckiego, duży blok informacji jaskiniowych, artykuł o użytkowaniu fok w narciarstwie, archiwalia Klubu Wysokogórskiego Winterthur, a także, niestety, kilka pożegnań. Otwarta pozostaje kwestia numerów tegorocznych, które zapewne trzeba będzie połączyć w zeszyty podwójne.

Co naprawdę zdarzyło się w nocy 30 lipca 1954 na K2 między obozami VIII i IX? Wspomnienia Waltera Bonattiego -- już przez nas wzmiankowane -- zrobiły duże wrażenie we Włoszech i we Francji, teraz zaś są żywo dyskutowane w Hiszpanii. Ukazały się tam w tym roku nakładem wydawnictwa "Desnivel", a recenzent tego miesięcznika pisze, że Bonatti, którego książka jest swego rodzaju alpinistycznym thrillerem, wreszcie kładzie tamę kłamstwom od półwiecza rozpowszechnianym w oficjalnych publikacjach włoskich i światowych -- pod parasolem ochronnym najpoważniejszej włoskiej organizacji górskiej, Club Alpino Italiano. Przypomnijmy, że nieczystej gry na wysokości 8100 m, prowadzonej przez dwójkę ostatecznych zdobywców szczytu, Compagnoniego i Lacedellego, Walter Bonatti i Hunza Mahdi o mało nie przypłacili życiem. Hiszpański tytuł książki: "K2. Historia de un caso". Stron 240.

Czytelników i zbieraczy literatury tatrzańskiej chciałbym poinformować o paru nowościach, które ostatnio wzbogaciły moją ofertę wysyłkową. Są to:

Władysław Cywiński: Góral z Wilna. Tatry, seks, polityka. Wydawnictwo Górskie, Poronin 2002. S. 290, ilustracje, opr. kartonowa, 20 cm. Cena 40 zł.

Maciej Pinkwart: Tatry w świadomości mieszkańców Zakopanego i ich gości. Prasa zakopiańska 1891-1939. TPN, Zakopane 2002. S. 286, ilustracje, opr. kartonowa, 25 cm. Cena 30 zł.

Mariusz Zaruski: O zachowaniu się na wycieczkach zimowych w Tatry. Nakładem SN TT w Zakopanem, Zakopane 1912. Opr. oryg. kartonowa, 13 cm. Reprint Antykwariat Górski "Filar", Kielce 2002 -- nakład 100 egzemplarzy!

W początku lipca 2002 wyszła drukiem kolejna książka Antoniego Kroha "Tatry i Podhale". Przypomnijmy, że autor jest etnografem, najbardziej dotąd znanym z bestsellerowej gawędy o Podhalu "Sklep potrzeb kulturalnych", wydanej w r. 1999, z późniejszymi dodrukami.

Obecna książka jest kolejnym tomem liczącej już 40 tytułów serii "A to Polska właśnie" Wydawnictwa Dolnośląskiego, obejmującej wątki krajoznawcze, historyczne i biograficzne. Ma format A5, twardą oprawę, stron 280, jest przy tym bardzo bogato ilustrowana w pełnym kolorze, z licznymi reprodukcjami.

Sama treść obejmuje cały region, a zaczyna się od próby solidnego opisu przyrody Podtatrza i Tatr. Od rozdziału trzeciego, to jest po stronie 60, dominuje znany już cięty język autora, z dużą swobodą zderzającego ciekawe wydarzenia i obserwacje z pełnej "patriotycznych" podbarwień historii rejonu. Podpisy i komentarze do zdjęć tworzą rodzaj osobnego wątku. Cenny jest również solidnie ilustrowany opis strony słowackiej oraz jasne opisy okresów najnowszych. Walorów poręcznej książeczce dodaje 24-stronicowy aneks z bibliografią, poszerzonym opisem ilustracji i indeksami.

Pod koniec sierpnia 2002 r. ma się ukazać nowy przewodnik trekkingowy po Himalajach Nepalu, autorstwa znanego alpinisty i himalaisty, kierownika wielu wypraw w góry azjatyckie, Janusza Kurczaba. Wydania podjął się "Sklep Podróżnika", którego nakładem dotychczas ukazało się wznowienie całości przewodnika W.H.Paryskiego "Tatry Wysokie" a także -- szereg przewodników po Alpach.

Janusz Kurczab był autorem jedynego dotąd polskojęzycznego przewodnika trekkingowego po Nepalu ("Nepal. Przewodnik trekkingowy", wyd. "EXPLO", Gliwice 1993 r.). Od czasu jego wydania w himalajskim królestwie zaszły duże zmiany, szczególnie w infrastrukturze turystycznej: budowane są nowe drogi, mosty i hotele, uruchamiane nowe połączenia lotnicze i drogowe. Zmieniają się również przepisy imigracyjne i dotyczące trekkingu. Władze otwierają nowe rejony, zamykają inne, zmianie ulegają też wysokości opłat, ceny biletów itp. Sprawia to, że przewodniki po tym rejonie, również te obcojęzyczne, szybko się dezaktualizują.

Omawiany przewodnik nie jest II wydaniem poprzedniego, nosić będzie tytuł "Himalaje Nepalu" i został w zasadzie napisany na nowo. Uzupełniono lub zmieniono treść wszystkich rozdziałów ogólnych i informacyjnych. Wprowadzono opisy krótkich trekkingów na obrzeżach doliny Katmandu. Główna część przewodnika uległa największym zmianom: wybrano szereg nowych tras, a zamieszczone informacje i opisy są dokładniejsze i uwzględniają stan z lat 1999-2001.

"Himalaje Nepalu" ukażą się w wygodnym formacie kieszonkowym, identycznym jak tomy znanej serii przewodników po Alpach, wydawanej przez "Sklep Podróżnika". Szata graficzna będzie znacznie bogatsza niż poprzedni przewodnik tego samego autora: przeszło 30 kolorowych fotografii, 21 planów i map oraz 11 profili tras trekkingowych.

Ze względu na obszerną część ogólną i informacyjną (m.in. rys historyczny, najważniejsze zabytki, hotele, przepisy itp.), przewodnik przeznaczony jest dla wszystkich odwiedzających Nepal w celach turystycznych, ale najbardziej przydatny będzie dla turystów górskich, interesujących się trekkingiem w Himalajach Nepalu. Znajdziemy w nim opisy 8 krótkich trekkingów w okolicy Katmandu oraz 49 tras i wariantów wysokogórskich. Oprócz popularnych tras trekkingowych w rodzaju: "Do bazy Everestu" czy "Wokół Annapurny" opisane są również trudniejsze i rzadko powtarzane trasy prowadzące przez dzikie rejony: Tilitsho (Annapurna Himal), Ganesh Himal, czy Dolpo.

Władze Nepalu robią wiele, aby szybko ustabilizować chwiejną od jakiegoś czasu sytuację polityczną w kraju, co do jesieni powinno im się udać, amatorzy wycieczek trekkingowych mogą więc spokojnie planować nowe wyprawy.